Trudno wyobrazić sobie nocne niebo bez migotania gwiazd, które – nie dość, że piękne – są w pewnym stopniu także bohaterem literackim. Może nieco milczącym, ale wymownym poprzez samą obecność.
Wyobraził sobie też, że dostrzega twarze gwiazd – były blade, łagodnie uśmiechnięte, jakby ich właściciele zbyt wiele czasu spędzali ponad światem, obserwując krzątaninę, radość i ból ludzi w dole, i nie mogli powstrzymać rozbawienia, gdy kolejny maleńki człowiek zaczyna wierzyć, iż jest środkiem wszechświata. A przecież wierzy w to każdy.
Neil Gaiman, Gwiezdny pył
Gwiazdy są piękne, ale nie mogą w niczym uczestniczyć. Wiecznie muszą się tylko przyglądać. To jest kara nałożona na nie za coś, co zrobiły tak dawno temu, że żadna gwiazda nie wie już, co to było.
James Matthew Barrie, Piotruś Pan i Wendy
Zdarza się, że dwie gwiazdy się spotykają, aby stać się jednością, i na zawsze pozostają od siebie zależne. Są nierozłączne i nigdy nie przestaną się odnajdywać, od życia do życia. Jeżeli w ciągu jakiejś ziemskiej egzystencji jedna połowa oddzieli się od drugiej, łamiąc przysięgę, która je połączyła, obie dusze natychmiast gasną. Nie mogą osobno kontynuować swojej podróży
Marc Levy, W następnym życiu
Ciemna jest noc,
rój gwiazd nad nami,
po niebie płynie
ciastko z rodzynkami…
Stephen King, Lśnienie
Moje idee to gwiazdy, których nie potrafię ułożyć w konstelacje.
John Green, Gwiazd naszych wina