Ciemne noce rozświetla nie tylko blask gwiazd, ale i księżyca, który w kulturze zyskał nowe znaczenia – jako symbol podświadomości, ale i snu, tęsknoty czy zauroczenia.
W obłokach stara kwarta z wyszczerbionej blachy
leje światło słoneczne, zmieszane z blekotem.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Księżyc
Nie rozumiem, jak można pisać wiersze o księżycu. Jest tłusty i niechlujny. Dłubie w nosie kominów. Jego ulubione zajęcie to włazić pod łóżka i wąchać buty.
Zbigniew Herbert, Księżyc
Tej nocy wdrapię się na księżyc, ułożę się na rogaliku jak w hamaku i wcale nie będę musiał zasypiać, żeby śnić.
Mathias Malzieu, Mechanizm serca
Gdziekolwiek byś poszedł, czegokolwiek byś tknął, czyha tam rak i syfilis. Wypisany na nieboskłonie, jarzy się i tańczy jak zła wróżba. Wżarł się nam w dusze i jesteśmy tylko martwym przedmiotem, martwym jak księżyc.
Henry Miller, Zwrotnik Raka
Zbyt wielu ludzi chowa się w swych pokojach, kiedy światło księżyca jest najsilniejsze, kiedy księżyc rzuca na nas swe promienie, czy tego chcemy, czy nie.
Rebecca Wells, Boskie sekrety siostrzanego stowarzyszenia Ya-Ya
Są myśli, które nie znoszą światła dziennego, podobnie jak oczy puszczyka. Rodzą się wyłącznie nocą, pełniąc rolę księżyca, niezbędnego do przywołania w najskrytszych zakamarkach duszy przypływów znaczeń.
Michela Murgia, Accabadora. Ta, która pomaga odejść