Recenzja: Tomek Nowaczyk, „Gupik ma szczęście!”

Jest taki czas w życiu dziecka, gdy w głowie lawinowo pojawiają się pytania dosłownie o wszystko. Co? gdzie? i jak? męczy małe głowy i każdego w zasięgu ręki, komu można je zadać. Mój starszy syn od dłuższego czasu pyta o wszystko. O to, ile kręgów ma żyrafi kręgosłup, dlaczego wrząca woda jest gorąca, albo o czym rozmawiają żaby. Dziś trafił mi się zestaw pytań ornitologicznych.

– Mamo, gdzie muszę się położyć, żeby iść spać z kurami? – zapytał. Podniosłam głowę znad lepionych pierogów zastanawiając się o jakich kurach myśli?
– Nie gdzie, a o której. Iść spać z kurami, znaczy położyć się wczas do łóżka. – Uff, udało się wybrnąć.
– A dlaczego pierwsza jaskółka wiosny nie czyni? – brzmiało kolejne pytanie zadane przez dociekliwego malca.
– Bo zdarza się, że przylatują wcześniej, zanim przyjdzie wiosna- odparłam i zanim zdążył zadać kolejne pytaniem sięgnęłam po wiersz „Jaskółka”, który wywołał szeroki uśmiech na buzi syna i rozwiał wszystkie dziecięce wątpliwości:

Głośno wołała ptaszynka mała:
„Proszę już wstawać, wiosna nastała!
Niech kwitnie kwiatek, niech bzyczy pszczółka,
już przyleciała pierwsza jaskółka!”.
Ale przyroda na głos jej głucha,
jednej jaskółki nikt nie posłucha.

I tak rozpoczęła się nasza przygoda z mądrymi wierszami Tomka Nowaczyka (kliknij, by przeczytać wywiad z autorem), który zebrał swoje utwory w tomiku „Gupik ma szczęście”.

Wiersze, które wyszły spod pióra Tomka Nowaczyka to lekcja życia, świetna zabawa, duża dawka śmiechu oraz gimnastyka buzi i języka w jednym. Autor wybrał wdzięczną tematyką, ubrał ją w odpowiednie rymy, piękne słowa i trafną puentę, dzięki czemu powstały utwory, które czyta się z przyjemnościom. Mnogość trudnych do wypowiedzenia łamańców językowych sprawia, że mamy przed sobą nie tylko kawał dobrej poezji dla dzieci, ale również ćwiczenia logopedyczne, które z powodzeniem mogą być wykorzystywane przez rodziców dla rozruszania aparatu mowy dziecka. Tomek Nowaczyk, lawiruje pomiędzy słowami w sposób niezmiernie inteligentny, nie boi się powtórzeń, a co najważniejsze traktuje młodego czytelnika, jak partnera, przez co jego utwory nie są infantylne.

Równie ważny jest fakt, że w tomiku „Gupik ma szczęście” znajdziemy wiersze dla dzieci młodszych, napisane w nieco lżejszy sposób, jaki i te skierowane dla czytelników ciut starszych, gdzie czają się trudniejsze słowa i nie wszytko jest już powiedziane tak prosto i zrozumiale, przez co trzeba więcej przemyśleć i wyczytać miedzy wierszami. Książka jest pozycją obowiązkową w każdej biblioteczce małego czytelnika, jak również rodziców lubiących językowe wyzwania oraz pedagogów pracujących z dziećmi na początkowym etapie edukacji – przedszkolnych i wczesnoszkolnych.

Grzechem jest nie wspomnieć o fantastycznych ilustracjach, którymi Marcin Skoczek fenomenalnie zobrazował wiersze Nowaczyka. Są idealnie dopasowane, przepełnione humorem i dowcipem. Obrazują puentę w sposób dosadny, prostą, acz bardzo plastyczną i miłą dla oka kreską. Są kropką nad przysłowiowym „i” dopełniającym całość.

My dorośli wszystko już wiemy, mało nas zaskakuje i pobudza do myślenia. Nie mamy czasu zastanawiać się nad otaczającym nas światem. Umysł dziecka dopiero się kształtuje. Dzięki obserwacji i pytaniom budują siebie. Warto abyście razem po przeczytaniu każdego wiersza zastanowili się o czym tak naprawdę chcieli nam opowiedzieć jego bohaterowie. Dlaczego nie warto zmieniać się na siłę, jak zachować się czasie burzy, czy drugie miejsce na podium to też sukces. W każdym utworze znajdziecie temat do dyskusji.

Rysujemy i pobudzamy wyobraźnię

Zadziwiona cała łąka –
taka wieść się rozprzestrzenia:
ponoć mała chce biedronka
coś w wyglądzie swoim zmieniać!

Pamiętasz, że jedna z mieszkanek łąki bardzo chciała zmienić coś w swoim wyglądzie? Weź kartkę papieru oraz przybory do rysowania – kredki, flamastry lub farby i namaluj jak mogłaby wyglądać zmieniona biedronka.

Iza Gomułka