Recenzja: Yves Grevet, „Meto. Dom”

Zrozumiał, że aby tu przetrwać musi się zahartować.

Dla większości z nas dom to synonim oazy spokoju, bezpiecznej przystani, pełnego ciepła schronienia, do którego z chęcią wracamy. To twierdza, skorupa, schron przed całym złem tego świata. Tak wygląda mój i Twój dom, domy naszych przyjaciół i bliskich, ludzi których co rano mijasz na ulicy, czy spotykasz wieczorem w tramwaju. A teraz zamknij oczy i wyobraź sobie miejsce, do którego trafiasz z przymusu, gdzie rządzi przemoc fizyczna i psychiczna, nie ma miejsca na łzy, czy cień wątpliwości i panują twarde zasady, za których złamanie trafiasz do lodowatego karceru. Witaj w DOMU Meto, głównego bohatera powieści Yvesa Greveta oraz jego sześćdziesięciu trzech kolegów. Ciekawe, czy przetrwałbyś w nim choćby jeden dzień?

Nie wiadomo czy DOM to tajemnicza szkoła z internatem, koszary o zaostrzonym rygorze, czy upiorny dom dziecka, ale jedno jest pewne, restrykcyjne warunki, jakie tu zastaniesz, ciągłe próby siły, sprawności i wiedzy są ponad możliwości fizyczne i psychiczne jego mieszkańców. Tu nie ma miejsca na uczucia rodzicielskie, nikomu też nie można całkowicie zaufać. W DOMU najważniejsza jest dyscyplina, nauka i hartowanie ciała oraz łóżko – miara stopnia dorastania, gdy już z niego wyrośniesz – trafiasz… no właśnie gdzie? Poszukiwanie odpowiedzi na to pytanie nie daje spokoju Meto. Musi dowiedzieć się czegoś więcej o tym strasznym miejscu, o swojej przyszłości i przeszłości- kim tak naprawdę jest i co go czeka.

Śmiały i niepokorny tom pierwszy METO. DOM, zapowiadający trzymającą w napięciu trylogię, wieje grozą i tajemnicą. Przedstawiony w niej świat, niezmiernie intrygujący i zapadający w pamięć, widzimy oczami chłopca, który wie, że jego dni w tym miejscu są policzone. Kroczymy wraz z nim ciemnymi korytarzami, śpimy w dormitorium, uczestniczymy w posiłkach i lekcjach, odbywamy kary, jednym słowem – jego DOM jest też naszym domem. Przywiązujemy się do niego, kibicujemy mu w kolejno podejmowanych decyzjach i podziwiamy autora za nowatorski pomysł wykreowania przerażającego, a jednocześnie realistycznego świata pełnego potu i krwi.

Książka jest adresowa do młodzieży, ale jestem pewna, że i dorosłych zaciekawi, bo mimo, że jest o dzieciach, w jej stylu brak choćby odrobiny infantylizmu. Ja chętnie ją przeczytałam i czekam na następne części książki, bo METO i plątanina wydarzeń w DOMU wciąga niczym Trójkąt Bermudzki. Jeśli jesteś miłośnikiem opowieści o czarnych wizjach naszej przyszłości, musisz koniecznie po nią sięgnąć.

Gdy w DOMU jest czas na rozrywkę, chłopcy spędzają go na grach stołowych, opartych na grze w chińczyka. Młodsi grają w wersję tradycyjną, starsi wybierają warianty, w których jest więcej miejsca na taktykę. Podejmij wyzwanie – wygraj albo giń!

Wszystko czego potrzebujesz, to klasyczna plansza, kostka i po dwa pionki danego koloru dla każdego z grających. Pamiętaj, że najważniejszy jest rzut kostką, bo wygrywa ten, któremu sprzyja szczęście i obierze właściwą strategię.

WARIANT 1

W tym wariancie gry, pierwszy pionek zawsze porusza się w danym kierunku, drugi zaś w kierunku przeciwnym. To Ty decydujesz, którym pionkiem ruszysz podczas swojej kolejki. Twoim zadaniem jest  jak najszybsze dotarcie do bazy, prowokując po drodze jak najwięcej konfliktów z pozostałymi graczami.

WARIANT 2

W drugim wariancie gry rzucasz kostką dwa razy pod rząd. Twoje pionki mogą poruszać się w dowolnym kierunku i to Ty decydujesz, który pionek i w która stronę się przesunie. Przy drugim rzucie decydujesz na nowo, który się poruszy i w jakim kierunku. Twoim celem jest kompletna eliminacja pozostałych uczestników rozgrywki – dlatego musisz podjąć właściwą taktykę. Chłopcy grający w DOMU w tą wersje gry dążyli do utworzenia „śmiertelnej kanapki”, czyli momentu, gdy dwa pionki jednego koloru kompletnie zablokują pionek przeciwnika, który bezsilnie będzie czekał na wyeliminowanie z planszy. Może i Tobie ta sztuka się uda.

POWODZENIA!

Iza Gomułka