Parę lat temu, w dniu najzupełniej zwyczajnym, jednym z tych, o których pamiętać się nie chce – nie ze względu na złe rzeczy, ale na brak czegokolwiek w nim ciekawego – spacerowałam długą ulicą pełną ludzi …
Czas nagrania: 10 godz. 57 min. Pierwsza myśl: „Jej, przeczytałabym to szybciej”. Ale nie w tym rzecz, żeby szybko, a w tym, żeby z uczuciem. No to posłuchałam sobie wolniejszym tempem.
Są tematy trudne i trudniejsze. Są takie, które interesują większość, choć jednocześnie – są tematem tabu. I tak chyba jest tym razem.
Czasami trzeba być szybko dorosłym. Często wiele dzieje się poza naszymi planami, całkowicie je dewastując. Tak samo jest w książkach. Tylko miejsca i wydarzenia są trochę inne, bardziej realne …
Tym razem w Fells, sprawy komplikują się dużo bardziej i jedna z królewskich bohaterek będzie zmuszona opuścić swoje państwo. Przyczyny możemy się domyślać, po przeczytaniu pierwszego tomu.
Kiedy człowiek podchodzi do jakiejś sprawy, rzeczy, wydarzenia, bez przekonania, radość z braku rozczarowania, a nawet pozytywnego zaskoczenia efektem, jest tym większa. Tak było tym razem ze mną i czytaniem „Króla Demona”.
„W kolorze krwii. Wieczna miłość” to debiutancka powieść Katarzyny Stachowiak.
Nie ma się co oszukiwać – filozofia nie jest prostym i banalnym tematem (jak sama nazwa wskazuje) i raczej nigdy nie będzie.
Po książki podróżnicze nie sięgam zbyt często. Wolę, żeby powieść zaniosła mnie w nieistniejący świat i opowiedziała o wydarzeniach, które nie miały miejsca. Mimo to z chęcią zaczęłam czytać „Rozbitka”.
Nie tylko historyczne? Jakie więc? Dzisiaj podwójna recenzja. O książce Marcina Adamowicza opowiadają Aldona Radomska i Paulina Statek.
